«Σινεμάς είναι εδώ;» απάντησε εξοργισμένος ο πρόεδρος του χθεσινού δικαστηρίου, Θωμάς Μασιάλας, στο αίτημα της Ζωής Κωνσταντοπούλου να περιστραφεί το πανί προβολής των βίντεο αστυνομικής βίας έτσι ώστε να μπορεί να τα παρακολουθήσει και το ακροατήριο, από τη στιγμή άλλωστε που επρόκειτο για μια δίκη δημόσιου χαρακτήρα.
Το στραμμένο προς την έδρα πανί προβολής δεν ήταν ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία απόπειρα συσκότισης της χθεσινής δίκης για την ακραία καταστολή της 28ης & 29ης Ιουνίου του 2011: ο υπολογιστής προβολής που ήταν εγκατεστημένος στην αίθουσα δεν είχε καν την τεχνική δυνατότητα να παίξει ένα απλό βίντεο χαμηλής ανάλυσης και λίγων δευτερολέπτων.
Σε μια σκηνή παραλογισμού που ανταγωνίζεται επάξια τις κορυφαίες στιγμές των Monty Pythons, δικαστής και εισαγγελέας υποκρίνονταν με άκρα σοβαρότητα και προσήλωση ότι παρακολουθούν τα βίντεο της δικογραφίας, ενώ τα βίντεο αυτά μονίμως κολλούσαν, πιξέλιαζαν και παραμορφώνονταν σε τέτοιο βαθμό που καθιστούσε αδύνατο να διακρίνεις το οτιδήποτε. Η εισαγγελέας ενίοτε έχανε τη συγκέντρωσή της και έπαιζε με το κινητό της, ενώ όλοι στο ακροατήριο - όσοι δεν ήμασταν αστυνομικοί - κοιτιόμασταν μεταξύ μας και δυσανασχετούσαμε.
Ύστερα από δύο ώρες, πολλές επίμονες διαμαρτυρίες των δικηγόρων, δύο επεμβάσεις ενός τεχνικού της Ευελπίδων, και τη δική μου προσωπική παράκληση, ο υπολογιστής τελικά αντικαταστάθηκε από έναν άλλον ο οποίος μπορούσε όντως να παίξει βίντεο. Η τριτοκοσμικότητα και η μεροληψία του συγκεκριμένου δικαστηρίου όμως είχε μόλις αρχίσει να δείχνει τα δόντια της.
Επειδή ο χρόνος τέλειωνε, τα βίντεο ήταν δεκάδες και δεν θα προλάβαινα να εξεταστώ ούτε αυτή την φορά ως μάρτυρας, προτάθηκε από τη μεριά της Πολιτικής Αγωγής να διακόψουμε προσωρινά την προβολή για να προχωρήσουμε στην εξέτασή μου. Τέσσερις δικηγόροι, ανάμεσά τους η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο Κώστας Ζηκόπουλος και οι δικηγόροι του Μανώλη Λιόλου, τόνισαν τη σημασία της εξέτασής μου, ως ανθρώπου που βρισκόταν εκεί και κατέγραψε με τον φακό του πολλά από τα περιστατικά που αφορούν τη δίκη.
Προς έκπληξη όλων μας, ο πρόεδρος του δικαστηρίου απέρριψε το αίτημα, και μάλιστα χωρίς καν να διατυπώσει σχετική πρόταση η εισαγγελέας. Ήταν σαφές ότι δεν θέλανε να καταθέσω. Ότι ήταν προαποφασισμένο να συσκοτιστεί και να παρεμποδιστεί η διαδικασία με κάθε τρόπο, μεθοδευμένα και μεροληπτικά, υπέρ των κατηγορούμενων αστυνομικών και εις βάρος των μαρτύρων Πολιτικής Αγωγής και των θυμάτων της ακραίας καταστολής του 2011.
Αυτή η στάση της έδρας, με τις συνεχείς παραβιάσεις τις δικονομίας, εξασφαλίζει αφενός την ατιμωρησία για την ανθρωποκτόνα δράση των αστυνομικών οργάνων και αφετέρου την επανάληψη των ίδιων περιστατικών στο παρόν και στο μέλλον. Αν εμείς οι πολίτες δεν γεμίσουμε τα δικαστήρια για να απαιτήσουμε δίκαιες δίκες, αν παραμείνουμε μόνο στον φόβο, στην ιδιώτευση ή στις αγωνιστικές ευχές μέσω facebook, το μέλλον της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης στην χώρα μας προβλέπεται πιο σκοτεινό ακόμα και από το παρελθόν τους.
