Αγαπημένη μου τηλεόραση,
Σου γράφω γιατί θα ήθελα να σου εκφράσω τη βαθιά μου οδύνη και θλίψη για το χαμηλό επίπεδο στο οποίο έχεις πέσει. Γιατί από μέσο μεταφοράς της γνώσης και της προόδου, κατάντησες ένα φερέφωνο συμφερόντων, ένα μέσο προπαγάνδας πολιτικάντηδων και κακών δημοσιογράφων που παραποιούν την αλήθεια και σπέρνουν τον τρόμο γιατί θέλουν υπόδουλους ακόλουθους και όχι ελεύθερους ανθρώπους.
Θα ήθελα να σου εκφράσω το θυμό μου διότι αντί να επιλέγεις να προβάλεις προγράμματα υψηλής αισθητικής που προάγουν την καλλιέργεια του πνεύματος, εσύ παρουσιάζεις μόνο εκπομπές χαμηλής ποιότητας που απλώς καλλιεργούν την ανόητη επιδίωξη φήμης, την άκρατο φιληδονία, τη μανιώδη αναζήτηση συντρόφων και την προσπάθεια επιβίωσης σε συνθήκες εξαθλίωσης. Γιατί αντί να ωθείς τους ανθρώπους στην αναζήτηση της γνώσης και την πνευματική βελτίωση, εσύ τους διδάσκεις την τρυφηλότητα, την ανοησία, τη ρηχότητα. Πόσες εκπομπές θα μπορούσαν να γεμίσουν το χρόνο αυτό, πόσα πολλά θα ήταν αυτά που θα μπορούσαμε να διδαχθούμε από προγράμματα με μορφωτική και ψυχαγωγική ποιότητα! Πόσο πιο όμορφα θα ήταν αν επέλεγες να προβάλλεις τη σειρά του Carl Sagan ή τις εκπομπές σάτιρας του George Carlin! Πόσο πιο όμορφη θα ήσουν αν επέλεγες να δείχνεις περισσότερα ντοκιμαντέρ, περισσότερες διαλέξεις επιστημόνων, ποιοτικό κινηματογράφο και ιστορικές εκπομπές!
Γιατί από μέσο βελτίωσης της ζωής κατάντησες μία συνεχής αναπαραγωγή ριάλιτι στα οποία κυριαρχεί το κουτσομπολιό, το πισώπλατο μαχαίρωμα, η ρουφιανιά, η διαπόμπευση της προσωπικής ζωής.
Γιατί τηλεόραση; Ρητορικό το ερώτημά μου, δεν προσδοκώ απάντηση...
