Εφημερίδες διαβάζεις, ραδιόφωνα ακούς, τηλεόραση ανοίγεις βομβαρδίζεσαι συνεχώς και αδιαλείπτως από... σωτήριους λόγους των πολιτικών μας, των οικονομολόγων μας, των επιστημόνων μας κλπ για την ανάγκη επενδύσεων, συνεχών επενδύσεων για συνεχή ανάπτυξη της χώρας μας! Χωρίς επενδύσεις τίποτα δεν μπορεί να γίνει, ο τόπος βουλιάζει η ανεργία ουρλιάζει, η... κυβερνώσα Αριστερά αποτυχαίνει, η συντήρηση φουσκώνει, ο φασισμός ανεβαίνει. Επενδύσεις λοιπόν, επενδύσεις από τους καπιταλιστές,τους καλούς καπιταλιστές βέβαια! Για να σωθεί η χώρα μας και να αρχίσουν να τρώνε με χρυσά κουτάλια οι ελάχιστοι. Αρκετοί με αργυρά, οι πολλοί με χάλκινα και μερικά δισεκατομμύρια της γης με απολύτως τίποτα!
Επενδύσεις λοιπόν, επενδύσεις, για την άνοδο και την... ανόρθωση της οικονομίας μας. Επενδύσεις όμως με παράμετρο της οικονομίας μας, του πολιτισμού όχι, ΟΥΤΕ ΛΟΓΟΣ! Δεν μας χρειάζονται. Χωρίς όμως τον πολιτισμό που ανθρωπεύει, ενώνει και δημοκρατικοποιεί τους ανθρώπους ο δρόμος μας (όπως λέω και στο δοκίμιο μου “Για Ένα Μανιφέστο Πολιτισμού” από τις εκδόσεις Γκούτεμπεργκ) θα είναι στρωμένος μόνο με αγκάθια και με μια Αριστερά αναπαραγωγής του συστήματος και όχι της αλλαγής του.
Στο τέλος όμως από την πολύ ανάπτυξη, που κάνει, ως συνήθως, τους αισχρά πλουσίους, αισχρότατα πλουσιότερους και τους φτωχούς αισχρά φτωχότερους, θα καταλήξουμε να πνιγούμε όπως και ο σκύλος του Καφαντάρη:Παλαιός πολιτικός της χώρας που του άρεσε εκτός από το να ασκεί πολιτική να ασκείται και με το κυνήγι πουλιών (Φαλαρύδων) στη λίμνη της Τριχωνίδας. Όπου για χάρη και αυτή της αγροτικής μας ανάπτυξης από τη “σωτήρια” ανάπτυξη των λιπασμάτων (αφαντάστων δόσεων καρκίνου) τα νερά της πλέον δεν πίνονται. Πώς όμως πνίγηκε στη μέση αυτής της λίμνης ο σκύλος του Καφαντάρη; Ο Καφαντάρης λοιπόν κάθε που έληγε η κυνηγετική περίοδος άφηνε το σκύλο του να ξεκαλοκαιριάζει σε έναν παραλίμνιο φίλο του. Τους καλοκαιρινούς όμως αυτούς μήνες, και κυρίως τον Αύγουστο, ολόγυρα στα χωριά της λίμνης γίνονταν πανηγύρια: κλαρίνα, τούμπανα, βιολιά κλπ. Ο Σκύλος γνώριζε ότι τούμπανα, βιολιά, κλαρίνα, σημαίνουν ψητά κατσικάκια, αρνάκια, γουρουνάκια κλπ. και κόκαλα.
Ακούει λοιπόν ο σκύλος από την απέναντι μεριά της λίμνης τα όργανα και ορμάει στα νερά να φτάσει στα κόκαλα. Όπως όμως κολυμπούσε ακούει από τα δεξιά του δυνατότερα τα κλαρίνα και τα τούμπανα και στρέφει προς τα εκεί. Καθώς όμως και πάλι κολυμπούσε προς τα δεξιά ακούει ακόμα πιο δυνατά τούμπανα και βιολιά από τα αριστερά του και αμέσως στρέφει προς τα αριστερά. Στο τέλος φτάνει στη μέση της λίμνης από όπου τώρα ακούει από όλες τις μεριές όργανα και βιολιά και δεν ξέρει προς τα πού να κολυμπήσει και άρχισε να κάνει κύκλους όπου στο τέλος πνίγηκε. Λέτε να συμβεί το ίδιο και με την Ελλάδα μας που επιδιώκει επενδύσεις σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης όλος ο πολιτικός της κόσμος; Βρε, τι καλοί και τί αταξικοί άνθρωποι είναι όλοι οι πολιτικοί μας; Μπράβο!
Κατά τα άλλα: Κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της γης. /Στου κόσμου το μπαλκόνι ποτέ μην ξαναβγείς. / Θα σε αφανίσουν οι επενδύσεις και η ανάπτυξη...
