(Για τη νέα εργασιακή ζούγκλα)
Από την αρχή της κρίσης - κι όχι την «τελευταία στιγμή» όπως ισχυρίζονται τα ανδρείκελα της εξουσίας… - απ’ την Ωραία Πύλη κι όχι απ’ το παράθυρο, στο κέντρο των στοχεύσεων της οικονομικής φρίκης ήταν η διαμόρφωση “νέων” εργασιακών σχέσεων. Διότι τα δημοσιονομικά μεγέθη μπορούν σήμερα να είναι έτσι κι αύριο αλλιώς, αλλά η παραμόρφωση των εργασιακών σχέσεων σε ζουρλομανδύα σκλαβιάς έρχεται για να μείνει!!!
Αυτήν τη στιγμή η χώρα επιστρέφει σε καθεστώς εργασίας της πρώτης βιομηχανικής εποχής. Ενός αιώνα κατακτήσεις της εργατικής τάξης (και προς χάριν των άλλων τάξεων) καθαιρούνται, αφαιρούνται κι οδεύουν προς τα κρεματόρια, με έναν λόγο η εργασία ξαναγίνεται σκλαβιά, μεροδούλι - μεροφάι...
Η κυβέρνηση εκδίδει την εργασία στους εργοδότες.
Η κυβέρνηση βγάζει την εργασία στο πεζοδρόμιο να την πουλάει και να την αγοράζει ο κάθε εργοδότης.
Η κυβέρνηση διαπράττει το εξής φασιστικό (το οποίον, προηγούμενο έχει μόνον σε συντεχνιακά - φασιστικά κράτη όπως του Χίτλερ και του Μουσολίνι), να ορίζει, δηλαδή, η ίδια τον κατώτατο μισθό.
Αυτό καταργεί τις ελεύθερες διαπραγματεύσεις για την εκάστοτε Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και υπάγει την εργατική τάξη και όλους τους εργαζόμενους σε καθεστώς δικτατορίας της “ελεύθερης αγοράς” δηλαδή, υπό καθεστώς δικτατορίας της αστικής τάξης (εγχώριας και διεθνούς) πάνω στην εργατική τάξη και στο σύνολο των εργαζομένων.
Το “δίκιο” του αφεντικού αποθεώνεται, η ισονομία καταργείται (διότι η εργασία πλέον υποδουλώνεται) με τους εργαζόμενους πλέον να υποχρεούνται σε “ευέλικτη εργασία” κι “ελαστικό ωράριο”, ευφημισμοί που συγκαλύπτουν τον καταναγκασμό των εργαζομένων σε βιασμό, σε δεκάωρη ή δωδεκάωρη εργασία, χωρίς πρόσθετη αμοιβή ή εξαήμερη δουλειά το ίδιο απλήρωτη.
Η διαχείριση των σχέσεων εργασίας (ωράριο, μισθός, αποζημιώσεις) επαφίεται πλέον στη διακριτική ευχέρεια των εργοδοτών...
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (τα ανδρείκελα της Τρόικας) προδίδει τους εργαζόμενους (που την ψήφισαν) και τους παραδίδει βορά στα αφεντικά, μέσα σε μια εργασιακή ζούγκλα όπου η ζωή του ενός είναι ο θάνατος του άλλου...
Η κυβέρνηση αυτή παραβιάζει, ανατρέπει και προδίδει το Σύνταγμα επικαλούμενη μια «ανωτέρα βία..» που όμως ασκεί κι εφαρμόζει η ίδια.
Αυτοί, όμως, που βγάζουν την εργασία στο πεζοδρόμιο, να ξέρουν ότι ταυτοχρόνως βγάζουν και τους εργαζόμενους στο κλαρί! Αργά ή γρήγορα θα εισπράξουν τα επίχειρα. Συνεπώς, επί ματαίω κινδυνολογούν τα παπαγαλάκια της προπαγάνδας τους, όταν χαρακτηρίζουν «τυχοδιώκτες, λαμόγια ή παράφρονες» όσους Έλληνες πολίτες θέλουν ή επιδιώκουν να ανατραπεί αυτή η ζοφερή κατάσταση. Οι εγκάθετοι των ξένων οικονομικών συμφερόντων έτσι αντιλαμβάνονται τη δημοκρατία... Τέλεια αποθρασυνόμενοι πλέον οι λακέδες της Διαπλοκής και της Υποτέλειας...
Συμβαίνει, όμως, ακριβώς το αντίθετο: «λαμόγια, τυχοδιώκτες και παράφρονες» είναι εκείνοι που τινάζουν στον αέρα τις εργασιακές σχέσεις, εκείνοι που μετατρέπουν τη χώρα σε Ειδική Οικονομική Ζώνη με Στρατόπεδα Συγκέντρωσης Ανέργων και Στρατόπεδα Συγκέντρωσης Εργαζομένων για μια μπουκιά βρώμικο ψωμί...
Δεν είναι δημοκρατία με ενοικιαζόμενους εργαζόμενους... Δεν είναι δημοκρατία με ελαστικό ωράριο, με ευέλικτη εργασία... εν μέσω μιας αφρισμένης θάλασσας ανέργων. Είναι δικτατορία της αστικής τάξης, ακριβώς των προειρημένων «τυχοδιωκτών, λαμόγιων και παραφρόνων...».
Πρώτοι στη μεταβιομηχανική εποχή, αν δεν απατώμαι, που ενοικίασαν εργάτες στους βιομηχάνους ήταν τα Ες Ες, οι Ναζί. Αυτοί νοίκιαζαν πολιτικούς κρατουμένους απ’ τα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης στις Γερμανικές βιομηχανίες, εξασφαλίζοντας στους βιομηχάνους το πιο φθηνό κόστος εργασίας που υπήρξε ποτέ - το πιο τρελλό όνειρο της ανταγωνιστικότητας!
Στον μεσοπόλεμο χαρακτήριζαν τους ναζιστές «Γίγαντες με μυαλό νάνου» - και όντως, «νάνοι» ήταν στο μυαλό, γίγαντες ήταν οι Κρουπ, η Ζήμενς (ναι, από τότε...) κι ένα πλήθος άλλων βιομηχανικών κολοσσών στους οποίους, το συντεχνιακό φασιστικό κράτος εξασφάλιζε φθηνή έως θανάτου εργασία. Αυτό ήταν το «θαύμα» της γερμανικής οικονομίας, μιας πολεμικής οικονομίας, που οδήγησε εν τέλει την Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο, στον όλεθρο!!!
Μπορεί σήμερα ορισμένοι να μη βλέπουν τις φρικτές ομοιότητες και κάποιοι άλλοι, παραμυθιάζονται ότι ο ναζιστικός χαιρετισμός Μιχαλολιάκου δεν είναι ναζιστικός αλλά... σανσκριτικός, πλην όμως, όσο ναζιστής με περικεφαλαία (μάλιστα τρίλοφη) είναι το φυρερίδιον της Χρυσής Αυγής, άλλο τόσο φασιστική είναι η υπαγωγή της εργασίας σε συντεχνιακό καθεστώς με το κράτος να αποφασίζει για τον κατώτατο μισθό και με τους εργοδότες να αποφασίζουν μέσω του κράτους «πόσο πάει η εργασία».
Ήδη οι φασίστες ουρλιάζουν στους δρόμους σαν σκυλιά, μα πιο σκυλίσια ουρλιάζει χρόνια τώρα η προπαγάνδα απ’ τα ΜΜΕ της Διαπλοκής για να μας φέρουν ώς εδώ, σε μια δικτατορία των τοκογλύφων.
Δεν ξέρω πόσους ακόμα Έλληνες θα αφήσει χωρίς ψωμί αυτή η κυβέρνηση ώσπου να φάει τα ψωμιά της (πάντως όχι τους φοροφυγάδες, τους νταβατζήδες και τους μιζαδόρους). Οι κύριοι που μας κυβερνούν... αυτοί οι εύκαμπτοι - μπροστά στους Δυνατούς - εντολοδόχοι, που ζητάνε απ’ τους Έλληνες να ’ναι κι αυτοί ελαστικοί κι ευέλικτοι κάτω απ’ τις διαταγές του κατακτητή, αυτοί που επαναφέρουν τον τρόμο της ανεργίας και την αθλιότητα της ξεχαρβαλωμένης εργασίας, τον τρόμο και την αθλιότητα ενός ακόμα Ράιχ, δεν θα βρουν κανένα έλεος...
Πεινάνε παιδιά, κι εσείς ακόμα το γλεντάτε! Ξεσπιτώνονται οικογένειες κι αδιαφορείτε! Έχετε κάνει το Σύνταγμα κουρέλι, τη δημοκρατία, δικτατορία των τόκων και την εργασία εκδιδόμενη. Δεν έχετε, όμως, ακόμα καταλάβει ότι εστί Δίκης Οφθαλμός!!!
