Το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού και η παραλιακή του ζώνη συνολικής έκταση 6.206 στρ. είναι ο τελευταίος εναπομείναν ελεύθερος δημόσιος χώρος σε μια Αθήνα που ασφυκτιά από την έλλειψη πρασίνου (έχει μόλις 2,2 τμ/ κάτοικο όταν ο Π.Ο.Υ. ορίζει ως ελάχιστο τα 9 τμ./ κάτοικο και η διεθνής επιστημονική κοινότητα τα 12 τμ/ κάτοικο). Είναι μια περιοχή του Λεκανοπεδίου πολύ σημαντική και αναγκαία για να αποδώσει στην Πρωτεύουσα πράσινες εκτάσεις που της λείπουν, ώστε η πόλη να θωρακιστεί σε συνθήκες κλιματικής αλλαγής.
Η οικοδόμηση της έκτασης και μάλιστα με την ένταση και τα χαρακτηριστικά που προβλέπεται στο Σχέδιο Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης (ΣΟΑ) και τη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) που προτείνονται από την Lamda Development συμφερόντων Λάτση, ανατρέπει κάθε δυνατότητας περιβαλλοντικής θωράκισης της πόλης και επιβαρύνει ανεπίτρεπτα την ποιότητα ζωής του 40% των Ελλήνων πολιτών που κατοικούν στο λεκανοπέδιο. Στερεί στο διηνεκές από τους κατοίκους της πόλης, σε συνθήκες κλιματικής αλλαγής, την δυνατότητα βελτίωσης του περιβάλλοντος και αναστροφής των υφιστάμενων πολεοδομικών προβλημάτων της. Με το σχέδιο αυτό προωθείται ένα Περιβαλλοντικό, κοινωνικό, οικονομικό έγκλημα με επίπτωση όχι μόνο στην σημερινή γενιά αλλά και στις μελλοντικές, δεδομένου ότι οι καταστροφές που θα προκαλέσει είναι μη ανατρέψιμες.
Για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της Αθήνας, η πόλη επεκτείνεται σε βάρος του παραλιακού της μετώπου και μάλιστα σε μήκος 2,5 χιλιομέτρων και έκταση όσο ένας Καλλικρατικός Δήμος, πωλείται και πολεοδομείται από ιδιώτη δημιουργώντας μία ιδιωτική πόλη μέσα στην πόλη.
Έως το 2010 όλες οι πράξεις της Ελληνικής Πολιτείας που αφορούσαν την αξιοποίηση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού ήταν προσανατολισμένες στην αρχή μετατροπής του χώρου αυτού κυρίως σε μητροπολιτικό πάρκο πρασίνου, επειδή αυτή ήταν η πρωταρχική ανάγκη για την επιβίωση των κατοίκων στο λεκανοπέδιο της Αθήνας και αυτό αποτυπωνόταν και στο Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας (ΡΣΑ). Αντίστοιχη ήταν και η πρόθεση του Ν.2338/95-σύμβαση του αεροδρομίου των Σπάτων - ο οποίος προέβλεπε την παύση της λειτουργίας του αερολιμένα του Ελληνικού και προορισμό του χώρου που καταλαμβάνει κυρίως για την δημιουργία Μητροπολιτικής Ζώνης Πρασίνου, καθόριζε αρμόδιο για το σχεδιασμό του τον Οργανισμό Ρυθμιστικού Σχεδίου της Αθηνάς (ΟΡΣΑ). Ως μια οφειλόμενη από την πολιτεία ανταποδοτική πράξη προς τους όμορους δήμους του Ελληνικού και όλο το Λεκανοπέδιο της Αθήνας για τις περιβαλλοντικές οχλήσεις που προκαλούνταν για δεκαετίες από την λειτουργία του πρώην αεροδρομίου στην περιοχή αυτή. Οπότε, από το 2000 και έως το 2010 όλες οι προσπάθειες (ο προκηρυχτείς διεθνής διαγωνισμός, οι μελέτες του ΕΜΠ και τα διάφορα σχέδια που αναπτύχτηκαν) είχαν ως στόχο την μετατροπή του Ελληνικού σε μητροπολιτικό πάρκο πρασίνου.
Όμως το 2010 με τα επιβαλλόμενα μνημόνια από τους «δανειστές» μας (η επιτροπή αλήθειας και δεκάδες αναφορές επιστημόνων διεθνούς κύρους έχουν αποδείξει ότι το μεγαλύτερο μέρος του χρέους είναι παράνομο, καταχρηστικό, επονείδιστο και απεχθές) όλα πλέον είναι επιτρεπτά στο όνομα του «δημοσίου» και «εθνικού συμφέροντος» το οποίο φυσικά ορίζουν οι ίδιοι με τους εγχώριους εντολοδόχους τους. Έκτοτε, όλες αυτές οι προσπάθειες μετατροπής του Ελληνικού σε χώρου πρασίνου με ήπιες χρήσεις και σε αρμονία με το ΡΣΑ εγκαταλείπονται σε βάρος της πόλης και των κατοίκων της. Επιλέγεται η παράδοση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού και του παραλιακού του μετώπου στην κερδοσκοπία, σε βάρος της κοινωνίας και των επόμενων γενεών. Προωθείται, χωρίς διαβούλευση με τους πολίτες, το σχεδίου της Lamda Development συμφερόντων Λάτση το οποίο αποβλέπει σε υπέρμετρη οικοδόμηση της έκτασης (δόμηση 3.000.000 έως και 3.600.000 τμ) με ελάχιστο πράσινο (επίσημα το πάρκο αναφέρεται στο 1/3 της έκτασης, αλλά στην πραγματικότητα με τις ατυχείς επιλογές του εν λόγω σχεδίου το πράσινο είναι μόλις στο 1/10 αυτής) και τα οποία αν συντελεστούν επιταχύνουν μη αναστρέψιμα την καταστροφή της πόλης. Με άλλα λόγια σε συνθήκες κλιματικής αλλαγής και επιβαλλόμενης οικονομικής κρίσης το προτεινόμενο σχέδιο Λάτση: α) αποπληρώνει μόλις το 0,01 του «χρέους», β) είναι άκρως κερδοσκοπικό και γ) θυσιάζει αυτήν την πολύτιμη έκταση για το Λεκανοπέδιο επιτρέποντας τη υπέρμετρη δόμησή της με την προσθήκη 3.000.000 τμ τσιμέντο και 40.000 κατοίκων στην υπερκορεσμένη δομικά και πληθυσμιακά Αθήνα, την ανάπτυξη εκατοντάδων χιλιάδων τμ για εμπορική χρήση που θα καταστρέψουν τις αγορές των όμορων δήμων -της Αθήνας - του Πειραιά, την δημιουργία πολύ υψηλών κτιρίων 16, 22 ορόφων (50 και 70 μέτρων ύψος) και 6 ουρανοξυστών ύψους έως και 200 μέτρων που θα δημιουργήσουν ένα τείχος το οποίο θα εμποδίζει τον φωτισμό και αερισμό της πόλης. Επιπρόσθετα με αναίδεια επιβάλλονται οι έξι (6) ουρανοξύστες ως νέα τοπόσημα της πόλης, όταν η Ακρόπολη είναι το Παγκόσμιο τοπόσημο της Αθήνα. Είναι εμφανές ότι το επιβαλλόμενο σχέδιο της Lamda Development σε καμία περίπτωση δεν οδηγεί σε μια βιώσιμη ανάπτυξη, αντιθέτως είναι σε πλήρη αντίστιξη με τις διεθνείς και Ευρωπαϊκές αρχές οι οποίες προωθούν την αειφορία. Είναι δε άλλη μια οδυνηρή απόδειξη παράδοσης της χώρας σε αλλότρια συμφέροντα και επιτροπεία.
Δεδομένου ότι αυτό το καταστροφικό σχέδιο είναι προϊόν επιβολής από τους δανειστές και όχι ανάγκη της κοινωνίας μας, και οδηγεί σε ένα περιβαλλοντικό, πολεοδομικό και κοινωνικό έγκλημα, καλούμαστε εμείς οι πολίτες να το ανατρέψουμε υπερασπιζόμενοι τη ζωή και τα δικαιώματα των γενεών.
Αυτή άλλωστε είναι και η βούληση του Ελληνικού λαού όπως αυτή εκφράστηκε καθολικά στο δημοψήφισμα στις 5 Ιουλίου του 2015 με το ΌΧΙ του στις επιδιώξεις των δανειστών οι οποίες σε συγκεκριμένη παράγραφο του κειμένου τους περιλαμβάνονταν και η πώληση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Η κυβέρνηση παραβιάζοντας τα παραπάνω, προχώρησε σε κύρωση της απαράδεκτης και καταχρηστικής σύμβασης με τον ιδιώτη δίνοντάς του την δυνατότητα να εκβιάζει ρήτρες σε βάρος του δημοσίου, δηλαδή του Ελληνικού λαού. Η Lamda Development συμφερόντων Λάτση πριν λίγες μέρες εκμεταλλευόμενη το γεγονός αυτό, μέσω των γνωστών ΜΜΕ, προειδοποιούσε την Πολιτεία, δηλαδή όλους εμάς, για τη μη εφαρμογή όλων αυτών των απαράδεκτων και καταστροφικών για το περιβάλλον, την οικονομία και την κοινωνία που δυστυχώς κύρωσε η Βουλή σε βάρος των συμφερόντων του Ελληνικού λαού και ειδικότερα των πολιτών του λεκανοπεδίου, κατ’ απαίτηση των Δανειστών και ενώ η εν λόγω διαδικασία πώλησης ελέγχεται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση προωθεί με βία μια δήθεν «επένδυση» σε βάρος του συνόλου. ασκώντας πιέσεις προς υπηρεσιακούς παράγοντες (ΚΑΣ και Δασαρχείο Πειραιά κ.α.) να λάβουν αρεστές αποφάσεις και παραβιάζοντας τις Διεθνείς Συνθήκες και Ευρωπαϊκές Οδηγίες που επιβάλλουν Διαβούλευση και Συμμετοχή των ενδιαφερόμενων πολιτών σε όσο γίνεται προγενέστερο στάδιο και όχι όταν όλες οι αποφάσεις είναι ειλημμένες από το 2012.
Το χειρότερο όμως είναι ότι αυτοί που προσπαθούν να διαλύσουν την Ελληνική Πολιτεία υπογράφοντας Δανειακές συμβάσεις και επιβάλλοντας μνημόνια, ενώ έχουν αντίθετη εντολή από τον λαό, εκτινάζοντας με αυτές τις απεχθείς πράξεις τους την ανεργία πάνω από το 30% και επιβάλλοντας μισθούς και ημερομίσθια πείνας, αυτοί οι ίδιοι σήμερα θέλουν να μας πείσουν ότι θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας με την «επένδυση» του Ελληνικού.
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, ΔΙΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ:
1. Γιατί έχει παγώσει και δεν ολοκληρώνεται η έρευνα σχετικά με το ευτελές τίμημα των 915 εκ € σε βάθος 10 ετών πώλησης του Ελληνικού (το Ελληνικό πωλείται μόλις προς 70 – 90 €/τμ!) την οποία είχε ξεκινήσει ο Εισαγγελέας Διαφοράς κ. Δραγάστης και κατά την οποία προέκυψαν δύο πραγματογνωμοσύνες καταπέλτες για το τίμημα αυτό;
2. Γιατί για μια τόσο σημαντική για το περιβάλλον, την οικονομία και την κοινωνία έκταση η οποία αφορά τη ζωή 4 – 5 εκ. κατοίκων δεν πραγματοποιήθηκαν, τότε που ακόμα δεν είχε παρθεί καμία απόφαση και κατ’ επιβολή Διεθνών Συνθηκών και Οδηγιών της Ε.Ε, Διαβούλευση και Συμμετοχή των πολιτών καθώς και δεν συντάχθηκε η αντίστοιχη ΣΜΠΕ πριν την ψήφιση του Ν. 4062/2012 ο οποίος καθόριζε χωροταξικά και πολεοδομικά την έκταση αυτή και όριζε χρήσεις γης;
3. Γιατί η Βουλή έσπευσε να κυρώσει την σύμβαση πώλησης του Ελληνικού ενώ εκκρεμούσαν τα παραπάνω, δεσμεύοντας το κράτος με ρήτρες έναντι των «επενδυτών»; οι οποίοι μάλιστα τελευταία αποθρασυνόμενοι και με την στήριξη γνωστών για τον ρόλο τους ΜΜΕ τολμούν να προειδοποιούν την πολιτεία, ως να πρόκειται για Μπανανία, να μην επιτρέψει στις υπηρεσίες του κράτους να κάνουν όποιες αλλαγές κρίνουν απαραίτητες. Με άλλα λόγια, για άλλη μια φορά επιχειρείται καταπάτηση του δικαιώματος διαβούλευσης και συμμετοχής των πολιτών, έστω και σε αυτήν την προσχηματική (μέσα στον Αύγουστο) που επιχειρείται με ειλημμένες όλες τις αποφάσεις ήδη από το 2012.
4. Πως επιτρέπεται, κατά παράβαση των αρχών της Συνθήκης του Άαρχους σχετικά με την απρόσκοπτη πρόσβαση των πολιτών στην δικαιοσύνη, σε ιδιώτες να επαινούν την Δικαιοσύνη για τις απορριπτικές αποφάσεις της στις αιτιάσεις και αγωνίες των πολιτών και συγχρόνως να την προτρέπουν να πράξει τα ίδια και για όλες τις επόμενες αιτιάσεις των πολιτών, με το εκβιαστικό δίλημμα ακύρωσης της «μεγάλης επένδυσης»; Μιας «επένδυσης» η οποία αποπληρώνει μόλις το 0,01 του χρέους και βάζει το λεκανοπέδιο σε μεγάλο περιβαλλοντικό, πολεοδομικό και κοινωνικό κίνδυνο με «Ντουμπαΐ-οποίησή» του;
5. Πως είναι δυνατόν να επιτρέπεται αυτή η βάναυση αλλοίωση του τοπίου του λεκανοπεδίου με Διεθνές διαχρονικό πολιτισμικό τοπόσημο την Ακρόπολη, κατά παράβαση της συνθήκης της Φλωρεντίας, προωθώντας δήθεν καινούργια τοπόσημα – ουρανοξύστες (έξι) και «Ντουμπαΐοποίησή» της Πρωτεύουσας; Τα παραπάνω εκτός από την παραβίαση συνθηκών, αποτελούν και ύβρη.
6. Πως είναι δυνατόν να ανατρέπεται και να αναιρείται συλλήβδην μέσω μιας σύμβασης με ιδιώτη όλο το Νομικό πλαίσιο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Τ.Α.), παραχωρώντας όλους τους κοινόχρηστους και κοινωφελείς χώρους, τα τέλη, τη διαχείριση του «δήθεν πάρκου» κ.α. της έκτασης του Ελληνικού σε έναν νέο φορέα που δεν θα υπάγεται στην δικαιοδοσία των αντίστοιχων Δήμων όπου ανήκουν διοικητικά; Πως τολμά η εν λόγω εταιρεία να δείχνει ότι δεν εμπιστεύεται τους εκλεγμένους φορείς της Τ.Α. και να υποκρύπτει την δημιουργία μιας ιδιωτικής πόλης – ιδιωτικό Δήμο;
7. Πως επιτρέπεται να χρησιμοποιείται εκβιαστικά το δικαίωμα στην εργασία για την προώθηση μιας δήθεν «επένδυσης» μη βιώσιμης η οποία είναι ζημιογόνος για το περιβάλλον, την οικονομία και την κοινωνία και μάλιστα χωρίς αυτό να τεκμηριώνεται από κάποια αξιόπιστη μελέτη φορέα της πολιτείας;
8. Πως εγκαταλείπεται στο έλεος της κερδοσκοπίας μια περιοχή που αποτελεί τον τελευταίο ελεύθερο δημόσιο χώρο, σημαντικό να αποδώσει έστω και τώρα μέρος του πρασίνου που τόσο λείπει από το Λεκανοπέδιο και το οποίο είναι καθοριστικό σε συνθήκες κλιματικής αλλαγής.
Αυτός ο επενδυτικός παραλογισμός που επιβάλλεται από τους δανειστές και επιχειρείται στην περίπτωση αυτή είναι γκρίζος και καταστροφικός, και πάντως σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί Αειφόρος - Βιώσιμος. Η Αθήνα δεν έχει ανάγκη από μια νέα πόλη των 40.000 κατοίκων, ούτε άλλα mall, ούτε Καζίνο, ούτε ουρανοξύστες, ούτε 3.000.000 τμ νέα δόμηση. Το λεκανοπέδιο της Αθήνας, σε περίοδο κλιματικής αλλαγής και θερμοκρασιακής ασφυξίας με μέση θερμοκρασία 40οC τα καλοκαίρια, έχει επιτακτική ανάγκη από μια ήπιας μορφής ανάπτυξη με αιχμή το πράσινο, επειδή έχει προ πολλού εξαντλήσει την φέρουσα δυνατότητα του σε δόμηση - μπετό. Το Ελληνικό είναι ο τελευταίος εναπομείναν ελεύθερος χώρος που μπορεί να αναβαθμίσει το περιβάλλον της Αθήνας και να συντελέσει παράλληλα και στην οικονομική ανάπτυξη της πόλης, αποφέροντας περισσότερα οφέλη και δημιουργώντας πολύ περισσότερες και μόνιμες θέσεις εργασίας σε σχέση με αυτά τα Φαραωνικά σχέδια που επιβάλλονται.
Τέλος μη λησμονούμε ότι η περιοχή λέγεται Ελληνικό… η «επένδυση» που επιβάλλεται είναι καταστροφική και μη αναστρέψιμη και αυτό είναι ὕβρις ... νομοτελειακά ακολουθεί η Νέμεσις και τίσις ...
