Πέρασε αρκετός καιρός από το Συλλαλητήριο για την Μακεδονία, στο οποίο κινητοποιήθηκε μαζικά και αποφασιστικά ο Ελληνικός λαός. Μια κινητοποίηση που θα μείνει στην ιστορία του Ελληνισμού του 21ου αιώνα ως γεγονός που κατάφερε, επιτέλους, να ξεσηκώσει τον Έλληνα από τον καναπέ και να τον κάνει να αγωνιστεί για μια εθνική διεκδίκηση. Παρ’ όλα αυτά, η Συμφωνία των Πρεσπών τελικά υπογράφηκε και η τραγική νέα πραγματικότητα που δημιούργησε είναι πλέον φανερή σε όλους. Όσοι δεν ήταν ήδη πεπεισμένοι εκ των προτέρων για την σημασία του Συλλαλητηρίου, εκ των υστέρων μπορούν να κρίνουν πιο καθαρά, τώρα πια συγκρίνοντας και τις οικτρές επιπτώσεις της Συμφωνίας.
Βέβαια, υπάρχουν ακόμα αυτοί, πολιτικοί και μη, που δεν πίστεψαν και συνεχίζουν να μην θέλουν να πιστέψουν στη σημασία του Συλλαλητηρίου. Αν έχετε βρεθεί ή ακούσει κάποια συζήτηση σχετικά με το θέμα αυτό, από διάλογο μεταξύ φίλων και συγγενών και πόλεμο σε σχόλια του facebook μέχρι πολιτικές αντιπαραθέσεις σε πάνελ καναλιών, τα επιχειρήματα κατά του Συλλαλητηρίου είναι γνωστά.
Δεν θα αναλωθώ στο αν η Συμφωνία των Πρεσπών είναι ορθή ή όχι (εξάλλου ήδη έχουν γραφτεί πολλά και υπεραρκετά γι’ αυτό), αλλά στο αν τα επιχειρήματα κατά του Συλλαλητηρίου είναι ορθά ή όχι, κάνοντας μια λογική ανάλυση. Τα επιχειρήματα αυτά είναι λίγα και μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε 3 μεγάλες κατηγορίες:
Τύπος Επιχειρήματος: "Το Συλλαλητήριο είναι κακό γιατί είναι Ακροδεξιό...
⦁ ...επειδή διοργανώθηκε από Χρυσαυγίτες ή/και άλλους Ακροδεξιούς." Λάθος αντίληψη. Μια απλή έρευνα στο διαδίκτυο μπορεί να αποδείξει κατ' όνομα ποιοι το διοργάνωσαν. Οι διοργανωτές δήλωσαν ξεκάθαρα ότι είναι μια ακομματικοποίητη διαδήλωση, με την έννοια ότι δεν υποκινείται από κόμματα ή πολιτικούς. Το απέδειξαν πρόσφατα, μάλιστα, όταν προέβησαν σε δηλώσεις εναντίον νεοϊδρυθέντος κόμματος που ισχυρίστηκε ότι φτιάχτηκε από τα Συλλαλητήρια. Οι ομιλητές, από την άλλη, δεν ήταν καν πολιτικοί, ούτε Ακροδεξιοί μπορούν να χαρακτηριστούν, με την έννοια ότι συνδέονται με κάποιο Ακροδεξιό κόμμα ή εξέφρασαν Ακροδεξιές αντιλήψεις. Μεταξύ τους ήταν δημοσιογράφοι, πρόεδροι λαογραφικών συλλόγων, άνθρωποι της τέχνης και Ελληνοαμερικάνοι, πρώην πολιτικοί των ΗΠΑ.
⦁ ...επειδή πήγαν σε αυτό Χρυσαυγίτες ή/και άλλοι Ακροδεξιοί." Αυτό το επιχείρημα, το οποίο είναι και η Κυβερνητική γραμμή του Σύριζα, είναι λάθος. Μάλιστα, για όσους ενδιαφέρονται για την επιστήμη της λογικής, αποτελεί το λογικό σφάλμα που ονομάζεται "ενοχή κατά συσχέτιση", στο οποίο ένα πράγμα δέχεται επίθεση λόγω της σχέσης του με κάποιο άλλο πράγμα. Απλό παράδειγμα: Ο “Α” έχει κάποια σχέση με τον “Β” (π.χ. διαδήλωσε μαζί του). Ο “Β” είναι Χρυσαυγίτης. Άρα ο “Α” είναι και αυτός Χρυσαυγίτης. Λάθος, διότι δεν είναι απόλυτο ότι ο “Α” είναι Χρυσαυγίτης. Θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε άλλο και η δεδομένη σχέση του με τον “Β” δεν έχει να κάνει κάτι με αυτό.
Ενδεχομένως να παρευρέθηκαν συνάνθρωποί μας στο Συλλαλητήριο, οι οποίοι ψηφίζουν Χρυσή Αυγή ή κάποιο άλλο Ακροδεξιό κόμμα. Αν και η υποστήριξη αυτών των κομμάτων είναι κατακριτέα, είναι αναμενόμενο, σε μια δημόσια, ανοικτή εκδήλωση, να πηγαίνουν πολίτες και πολιτικοί όλων των πολιτικών αντιλήψεων. Ωστόσο, δεν μπορείς να επιχειρηματολογείς ότι μια δημόσια, ανοιχτή σε όλους, διαδήλωση είναι "Ακροδεξιά" επειδή βρέθηκαν σε αυτήν Ακροδεξιοί. Με την ίδια εσφαλμένη λογική, κάποιος θα μπορούσε να αποκαλέσει το Συλλαλητήριο "Αριστερό" επειδή πήγε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, μια σπουδαία πολιτικός της Αριστεράς και μέλη από το Κόμμα της. Η εσφαλμένη αυτή λογική θα μπορούσε να κάνει όλες τις δημόσιες μαζικές διαδηλώσεις να μοιάζουν "Ακροδεξιές", επειδή κάποιος που συμμετείχε σε αυτές, κάπου, κάποτε, ήταν Ακροδεξιός ψηφοφόρος. Οι διαδηλώσεις κατά των Μνημονίων την περίοδο 2011-2012 ήταν Ακροδεξιές; Σύμφωνα με την λογική αυτή, ναι, επειδή ο γείτονάς μου που είναι Χρυσή Αυγή πήγε. Αν βλέπετε λογική σε αυτό, τηλεγραφήστε μου!
⦁ ...επειδή είναι φασιστικό". Αυτό το επιχείρημα δεν είναι απλώς λάθος, είναι λάθος σε κλασματική κλίμακα! Ο φασισμός είναι πολιτική ιδεολογία, όπως αυτή εκφράστηκε από τον Μουσολίνι. Δεν νομίζω ότι το Συλλαλητήριο εξέφρασε τέτοια ιδεολογία. Θα ήταν τελείως χαζό να ισχυριστεί κάποιος κάτι τέτοιο. Σήμερα, έτσι κι αλλιώς, φασιστικό χαρακτηρίζεται, γενικά, οτιδήποτε είναι αντιδημοκρατικό, ρατσιστικό ή βίαιο. Το να θεωρείς αντιδημοκρατική μια δημόσια, ανοιχτή σε όλους ανεξαιρέτως, ακομματικοποίητη, λαϊκή διαδήλωση που εξέφρασε την βούληση του δυσαρεστημένου με την εξουσία μέσου πολίτη, είναι λάθος, διότι μια τέτοια διαδήλωση είναι, κυριολεκτικά, η ουσία της Δημοκρατίας.
Επιχειρήματα τύπου "Δεν είχε νόημα το Συλλαλητήριο, αφού τίποτα δεν θα αλλάξει", "Η Συμφωνία θα περνούσε έτσι κι αλλιώς" ή "Κάνατε το Συλλαλητήριο, αλλά πού ήσασταν όταν έγινε το "Χ" γεγονός;" είναι γελοία. Το πρώτο είναι απλώς επιχείρημα υπέρ της παθητικότητας. Με αυτήν τη λογική δεν θα έπρεπε να κάνουμε καμία διαδήλωση. Φαντάζομαι πως δεν θα έπρεπε, ούτε την περίοδο 2011-2012, να διαδηλώνουμε κατά των μέτρων λιτότητας, γιατί έτσι κι αλλιώς τίποτα δεν άλλαξε και τα μέτρα πέρασαν. Το δεύτερο δεν είναι καν επιχείρημα και πραγματικά δεν έχει λογική.
Η παρουσία της Ζωής Κωνσταντοπούλου στο Συλλαλητήριο σηματοδότησε, ίσως, μια ιστορική στιγμή στην Ελληνική πολιτική, που έδειξε ότι στα εθνικά θέματα, πλέον, δεν υπάρχει η διάκριση Αριστερών-Δεξιών, αλλά πατριωτών-δοσίλογων.