Γράφω αυτό το κείμενο για να περιγράψω την εμπειρία μου στο πρόσφατο δικαστήριο όπου η Ζωή Κωνσταντοπούλου, η Πρόεδρος του κινήματός μας, υπεράσπισε τους αγρότες στην Λάρισα. Η αίθουσα ήταν γεμάτη κόσμο, οι δέκα κατηγορούμενοι κάθονταν στο εδώλιο, μια εικόνα ντροπής. Ο Πρόεδρος κοιτούσε δεξιά αριστερά και κατά περιόδους το ταβάνι. Η εισαγγελέας, από την γλώσσα του σώματος, έδειχνε φανερά την ανησυχία της και αναγνώριζε πριν καλά-καλά ξεκινήσει η δική, το τραγικό λάθος που είχε διαπράξει.
Η εξέλιξη της υπεράσπισης της Ζωής μού θύμισε κινηματογραφική ταινία. Η δύναμη των λέξεων που χρησιμοποιούσε θα μπορούσαν να συνθέσουν ένα λογοτεχνικό αριστούργημα σε πραγματικό χρόνο. Ο κόσμος που παρακολουθούσε έδειχνε πραγματικά συγκινημένος και η εξέλιξη της ιστορίας άφηνε ανάμεικτα συναισθήματα χαράς και δικαίωσης.
Η Κεντροδεξιά Κυβέρνηση του Τσίπρα, καταπατώντας ανεπανάληπτα και απρόκλητα τα δικαιώματα του λαού, των κατώτερων και πιο αδύναμων στρωμάτων, επέλεξε να στείλει αυτούς τους ανθρώπους στο δικαστήριο. Αναρωτήθηκα αρκετές φορές από μέσα μου, εάν ο Πρωθυπουργός ήταν παρών σε αυτή την δική δεν θα αισθανόταν ντροπή; Δεν θα αισθανόταν ότι προδίδει την ιδεολογία του; Προφανώς, λοιπόν, για να συμβεί αυτό, δεν υπάρχει καμμία ιδεολογία και κανένα πιστεύω.
Σε μια τέτοια, λοιπόν, κοινωνία που επικρατεί το χάος, που έχουν παραχαρακτεί η διαφάνεια και η Δικαιοσύνη, μια κατά δήλωση ριζοσπαστική αριστερή κυβέρνηση αποφασίζει να κινηθεί στο φάσμα της Ακροδεξιάς φιλοσοφίας και του Φασισμού.
Σε μια τέτοια κοινωνία, η μόνη ελπίδα που έχουμε είναι ένας άνθρωπος, μια μονάδα με τεράστια δύναμη ψυχής, μια δικηγόρος ρήτορας, μια πολιτικός που θα μπορούσε να είναι δικαίως η Πρωθυπουργός.
Αυτή αποφασίζει να σηκώσει αυτό τεράστιο βάρος και εμείς δεν θέλουμε να δώσουμε την ψήφο μας; Ο φόβος δεν αντιμετωπίζεται με κανένα άλλο τρόπο εκτός από την έκθεση σε αυτόν. Η παρουσία της Ζωής στην Βουλή θα έδινε στην πολιτική ζωή της Ελλάδας μας την αναγκαία πολυπλοκότητα και μια τεράστια δυναμική.
Διαδώστε και κάντε τους άλλους να σκεφτούν. Είμαστε υποχρεωμένοι απέναντι στην ίδια και στον λαό μας. Τον πιο σκληρά αγωνιζόμενο λαό της Ευρώπης της διαφθοράς και των τεμπέληδων.