Τα πρωτοφανή δρώμενα στην Ελληνική Βουλή, τα οποία στόχο έχουν να παρατείνουν την παραμονή αυτής της Κυβέρνησης στην Εξουσία, προκείμενου να συσσωρεύσει έτερα δεινά στον Ελληνικό Λαό, προκαλούν σε ύψιστο βαθμό το δημοκρατικό φρόνημα των πολιτών. Η πρόσφατη επιστολή των έξι στον Πρόεδρο της Βουλής, με την οποία εκφράζουν, εκ των προτέρων, την στήριξή τους στα επερχόμενα νομοθετήματα της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και των εναπομεινάντων σε αυτήν πρώην μελών των ΑΝΕΛ, όχι μόνο δεν νομιμοποιεί καμία Κοινοβουλευτική πλειοψηφία, καθώς αυτή είναι πλέον ανύπαρκτη, αλλά θέτει σε εξόφθαλμη δοκιμασία τους δημοκρατικούς θεσμούς της χώρας.
Η σημερινή Κοινοβουλευτική ολιγαρχία δεν στηρίζεται ούτε σε κομματικά προγράμματα, με βάση τα οποία οι Έλληνες πολίτες-εκτός του περίπου 50% του εκλογικού σώματος το οποίο είτε απείχε, είτε ψήφισε άκυρο ή λευκό- εκφράστηκαν εκλογικά τον Σεπτέμβρη του 2015 και, φυσικά, σε καμία ιδεολογική ταυτότητα, καθώς και αυτή απωλέσθη από τους προσκυνούντες γονυκλινώς τα τοτέμ και τα φετίχ της εξουσίας. Η έκπτωση του σάπιου και εκφυλισμένου πολιτικού συστήματος, ωστόσο, δεν εκφράζεται στην Βουλή μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους περί αυτόν δορυφόρους του, «ανεξάρτητους» και εξαρτημένους βουλευτές, ούτε επίσης από την αλλαγή λεοντής του έως πρότινος Κυβερνητικού εταίρου τους, ο οποίος πιστεύει, εις μάτην, ότι τούτο θα τον σώσει από τον επερχόμενο εκλογικό καταποντισμό, αφού οι πολίτες δεν διαθέτουν μνήμη χρυσόψαρου.
Οι ουσιαστικές διαλύσεις Κοινοβουλευτικών Ομάδων συνηγορούν και αυτές στην έκπτωση του πολιτικού συστήματος και, βεβαίως, σε αυτήν την κατεύθυνση βρίσκεται και η ανικανότητα της αντιπολίτευσης- Ν.Δ. και ΚΙΝ.ΑΛ- να ανατρέψει την Κυβέρνηση, την στιγμή κατά την οποία η ίδια, συνεχώς, πραγματοποιεί σοβαρές προσπάθειες πολιτικής αυτοχειρίας της.
Ο Ελληνικός Λαός παρακολουθεί με αγανάκτηση, αηδία και δυσφορία την πορεία προς τον απύθμενο πάτο εξευτελισμού του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος, χωρίς ωστόσο να εκπλήσσεται, καθώς η δοκιμασία της Δημοκρατίας, ξεκίνησε με την μετατροπή της λαϊκής βούλησης, όπως αυτή εκφράστηκε στο δημοψήφισμα τον Ιούλη του 2015. Η αποκορύφωση της αδιαφορίας αυτής της Κυβέρνησης ως προς το λαϊκό αίσθημα συνέβη με την υπογραφή της «Συμφωνίας» των Πρεσπών, την οποία υπογραφή, εκεί στους Ψαράδες της Φλώρινας, δεν υπέγραψε ένα χέρι, αλλά σύσσωμη η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Ουδείς εξαπατά τον Έλληνα πολίτη, πλέον, όταν προκειμένου να διατηρήσει τα προσχήματα μίας ανύπαρκτης ιδεολογικής καθαρότητας, επιλέγει ερμαφρόδιτα να ψηφίσει την «Συμφωνία» και να καταψηφίσει την Κυβέρνηση ή και το αντίστροφο. Η σημερινή Κυβέρνηση, η πλέον σκληρά φιλελεύθερη Δεξιά αντιλαϊκή και Μνημονιακή, από τον Σεπτέμβρη του 2015, έχει επιφέρει σωρεία δεινών στην χώρα και η περαιτέρω παραμονή της είναι ήδη και επιζήμια και επικίνδυνη και για την Δημοκρατία και για την Ελλάδα. Οι εκλογές πρέπει να διεξαχθούν άμεσα.
Ουδέν εδιδάχθη ο Πρωθυπουργός από την εθνικά επιζήμια επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα και την Θράκη στα τέλη του 2017. Επέλεξε, τους τελευταίους μήνες της θητείας του, να συναντηθεί στην Άγκυρα με τον Τούρκο Πρόεδρο, την στιγμή κατά την οποία, ευθέως και μονίμως, απειλεί την Εθνική Ακεραιότητα της χώρας και λειτουργεί προκλητικά και προβοκατόρικα εντός της Κυπριακής ΑΟΖ. Δυστυχώς, η εικόνα δεν διαψεύδει. Είδαμε έναν ψελλίζοντα Πρωθυπουργό, αμήχανο και ευρισκόμενο στον δικό του κόσμο, μπροστά στην επιδεικνυόμενη ισχύ του Ερντογάν, ο οποίος φρόντισε να μας θυμίσει ότι σε λίγο θα βρεθεί στην Θεσσαλονίκη ως «φίλος», γείτονας και «σύμμαχος».
Βιώνουμε εντός αυτής της εκπτώσεως του κυρίαρχου πολιτικού κατεστημένου την παραχάραξη όχι μόνο των εννοιών, των λέξεων και των νοηματοδοτήσεων αυτών, αλλά και την εν ψυχρώ αλλοίωση των λαϊκών μας χορών. Τα ζεϊμπέκικα του Μάρκου, του Παπαϊωάννου, του Άκη και των άλλων μεγάλων λαϊκών συνθετών μας είναι γραμμένα με πόνο, κόπο, ειλικρίνεια, καρδιά και καταθέτουν ψυχή και βίωμα. Πιστεύουμε ότι στις επερχόμενες εκλογές οι πολίτες θα διδάξουν με την ψήφο τους πώς ακριβώς χορεύεται το ζεϊμπέκικο, που δεν είναι χορός δωρεάν, βάζοντας πολιτική ταφόπλακα σε όλους εκείνους, οι οποίοι έπαιξαν με την αλήθεια, την βούληση και το θυμικό τους, προκειμένου να διατηρηθούν στην εξουσία και να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των Δανειστών-Δυναστών (Ε.Ε, Η.Π.Α, ΝΑΤΟ) και όχι τα δικά τους.
«[....] Η δυνατότητα του αδυνάτου είναι η ουσία της πολιτικής. Αντιτίθεται από κάθε άποψη σε ό,τι μας διδάσκουν σήμερα, ταυτίζοντας την πολιτική με την διαχείριση του αναγκαίου[....]»
(Alain Badiou, Η πολιτική και η λογική του συμβάντος, Πατάκης, 2008, σελ. 94)
