Ο κ. Καμμένος, αν πράγματι ήθελε να εμποδίσει την ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών στη Βουλή, είχε και έχει την δυνατότητα να το κάνει: ως Υπουργός Άμυνας, μπορεί να αρνηθεί να υπογράψει το νομοσχέδιο εισαγωγής της συμφωνίας, που πρέπει απαραιτήτως να φέρει την υπογραφή του, αφού πρόκειται για συμφωνία που αφορά και την Εθνική Άμυνα και τη στάση της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ. Ο Αναπληρωτής Υπουργός θα μπορούσε να υπογράψει σε περίπτωση κωλύματος, αλλά όχι σε περίπτωση αρνήσεως του Υπουργού. Σε μια τέτοια περίπτωση ο Τσίπρας θα έπρεπε να προχωρήσει σε ανασχηματισμό, αναλαμβάνοντας την ευθύνη.
Αυτά τα γνωρίζουν Τσίπρας και Καμμένος. Η επινόηση της “παραίτησης από το Υπουργείο με...στήριξη της Κυβέρνησης” στην πραγματικότητα διευκολύνει την εισαγωγή της συμφωνίας στη Βουλή. Για την ακρίβεια, η παραίτηση από το Υπουργείο είναι στήριξη της Συμφωνίας και συμφωνήθηκε μεταξύ τους ως αναγκαστικός τελευταίος ελιγμός στην ανίερη συμμαχία τους.
Βεβαίως, τώρα που ο κόμπος έφτασε στο χτένι, ο κ. Καμμένος δεν θέλει ούτε να υπογράψει το νομοσχέδιο και να εκτεθεί ακόμη περισσότερο για τις κυβιστήσεις του, αλλά ούτε και να αφήσει το Υπουργείο, μέσα από το οποίο προωθεί διάφορες δραστηριότητές του.
Το προφανές: Τσίπρας-Καμμένος είχαν συμφωνήσει ότι ο Τσίπρας θα υπέγραφε τη συμφωνία των Πρεσπών και θα την προωθούσε και ο Καμμένος θα διαφωνούσε λεκτικά αλλά θα στήριζε στην πράξη και δεν θα εμπόδιζε τη ψήφισή της. Έτσι ο κ. Καμμένος θα «έχτιζε» μια νέα κομματική ταυτότητα, καθυστερημένης συνέπειας και αμφότεροι θα υλοποιούσαν την εντολή ΗΠΑ-Γερμανίας.
Και οι δύο υπολόγιζαν να σύρουν την υπόθεση όσο περισσότερο μπορούσαν, χωρίς να αναγκαστούν να αποκαλύψουν την συμφωνημένη συμπαιγνία τους.
Τώρα που εξαντλούνται οι ελιγμοί και τα προσχήματα, και ο ξένος παράγοντας πιέζει, ο Καμμένος ψάχνει τρόπο να κρατήσει την Υπουργική καρέκλα όσο περισσότερο μπορεί, για να τακτοποιήσει δουλειές όπως η πρόσφατη τροπολογία για τα εξοπλιστικά, που ψηφίζεται τη Δευτέρα. Κι ο Τσίπρας ψάχνει τρόπο να κρατήσει την Πρωθυπουργία όσο περισσότερο μπορεί, για τον ίδιο λόγο.
Και οι δύο έχουν δεσμευθεί απέναντι σε ΗΠΑ-Γερμανία, ΝΑΤΟ-ΕΕ για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, ενάντια στα συμφέροντα της χώρας.
Και όλη αυτή η εξελισσόμενη φαρσοκωμωδία δεν έχει καμμία σχέση με υπεύθυνη διακυβέρνηση ούτε βέβαια με την απαιτούμενη σοβαρότητα και τον επιβαλλόμενο πατριωτισμό στον χειρισμό των Εθνικών θεμάτων, στα οποία αυτονοήτως εντάσσεται η υπόθεση της Μακεδονίας και ο χειρισμός του Σκοπιανού ζητήματος.
Όποτε κι αν γίνει το ραντεβού των δυο τους, που μέχρι στιγμής προγραμματίζεται για αύριο πρωί, το μόνο του περιεχόμενο και η μόνη τους αγωνία θα είναι η πάση θυσία παράταση της θητείας τους.
Θα είναι ένα ραντεβού πολιτικού τυχοδιωκτισμού, υπολογισμού και πολιτικής συναλλαγής, από το οποίο δεν έχει να περιμένει τίποτε η χώρα μας και οι πολίτες.
