«Αρετή, πολυβάσανη αγάπη τ' ανθρώπου, συ καμάρι ακριβό της ζωής, και να σβήσει για χάρη σου, κόρη, κανείς είναι μοίρα γλυκιά, ζηλευτή στην Ελλάδα...»
Είναι η ίδια αριστοτελική «Ηθική» που εμποτίζει, στο διηνεκές, τους νομοπαρασκευαστές με το καθήκον ανάδειξης του θεσμού της Δημοκρατίας. Είναι αυτή που διαπνέει το Σύνταγμα της χώρας μας και όσους νομικούς κανόνες, ανέκαθεν και διαχρονικά, έθεσαν τα όρια για την ομαλή συνύπαρξη και ανάπτυξη των κοινωνικών συνόλων σε πλαίσιο σεβασμού και ευγένειας. Είναι αυτή που αποζητάμε στην Ελλάδα των μνημονίων, στην Ελλάδα που μας δίδαξε ιστορικά το «ΟΧΙ».
«Αρετή πολυβάσανη», πόσους δοσίλογους άφησες να σε ταπεινώσουν, από το κατοχικό καθεστώς των ετών 1941-1944 μέχρι το θλιβερό καλοκαίρι του έτους 2015; Σαν νέα Κατοχή αναβιώνουν μέτρα, όπως η φορολόγηση του «πλούτου» της περιόδου κατοχής με σκοπό τη δημοσιονομική ανάκαμψη. Ως τέτοιος έχει, πιθανότατα, κριθεί το «πλεόνασμα» της ατομικής ιδιοκτησίας.
Η δημόσια περιουσία αποτέλεσε, ήδη, διαπραγματευτικό μέσο της ασκηθείσας πολιτικής της κυβέρνησης Τσίπρα και φαίνεται πως εξαντλήθηκε... Η ιδιωτική περιουσία, αποτελούμενη από κινητά και ακίνητα, συνιστά την μεγάλη πρόκληση. Και δεν είναι μόνο το σπίτι του άνεργου, του άρρωστου συνταξιούχου, του υπαλλήλου των 400 ευρώ, δεν είναι μόνο το «κόκκινο σπίτι» του στοχοποιημένου δανειολήπτη, που βλέπει τις δυνάμεις του να εξαντλούνται, ως ναυαγός στα βάθη ανεξερεύνητων ωκεανών. Είναι τα σπίτια όλων μας, πλην, ίσως, όσων σχετίζονται με τις νέες Αρχές Κατοχής, εκμεταλλευόμενοι τις περιστάσεις...
Το πρόσωπο της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων δείχνει την πυγμή του μεταρρυθμισμένου Κράτους με τη νέα πολιτική στρατηγική - νέα μελέτη εξόντωσης: Υπερφορολόγηση – πρόστιμα – τιμωρίες – διώξεις- εκφοβισμός των δημοσίων λειτουργών, με σκοπό την ανακατανομή του πλούτου, όπου τέτοιος είναι η δεύτερη κατοικία, η επαγγελματική στέγη, οι καταθέσεις στην τράπεζα, ακόμα κι αν είναι νούμερα μικρής αξίας.
Η απειλή της ύπαρξης, την επόμενη μέρα, των άλλοτε δεδομένων, πλανάται ως ερινύα για τις σιωπές των ανθρώπων που έθαψαν τις κραυγές της αγωνίας τους, που έκαναν πως δεν άκουσαν το έγκλημα της διπλανής πόρτας, που δεν είδαν ποτέ, από την κλειδαρότρυπα της Ευρώπης, το βιασμό της πατρίδας τους, που δεν αντιστάθηκαν. Στην Κατάσχεση, που έρχεται πριν εξαντλήσεις το δικαίωμά σου να αρθρώσεις αντιρρήσεις στη Διοικητική Δικαιοσύνη.
Πώς μπορεί να θεωρείται δίκαιο, να μην έχει παρέλθει ο χρόνος να ασκήσεις τα νόμιμα δικαιώματά σου, εναντίον ενός χρέους που στηρίζεται στην ερμηνεία ενός εξουσιοδοτημένου υπαλλήλου ΑΑΔΕ, που σε ελέγχει για την ορθότητα των πεπραγμένων σου, ως εντεταλμένο υποχείριο εφαρμογής δυσνόητων, ασαφών, προβληματικών φορολογικών κανόνων και όχι ως επιστήμονας που τηρεί το Σύνταγμα και, παρόλα αυτά, να σου κατάσχουν την περιουσία σου; Στην ανυπαρξία της επόμενης μέρας που δεν διαθέτεις φορολογική ενημερότητα και δεν είσαι ασφαλιστικά ενήμερος.
Πώς και για πόσο καιρό θα σου επιτρέψουν να συνεχίσεις να διατηρείς την επαγγελματική σου ιδιότητα; Για πόσο καιρό θα αποφασίσουν ότι μπορείς να υπάρχεις με τους αριθμούς σου [ΑΜΚΑ – ΑΦΜ]; Πόσους αριθμούς πρέπει να ξέρεις για να είσαι «ενεργός –ζωντανός»;
Στη θλίψη που δεν θα παραδώσεις το σπίτι των παππούδων στο παιδί σου, γιατί πρόλαβε ο Ξένος να σε λυτρώσει από την εξόντωση με τα νομίσματα της άλλης Ηπείρου. Πώς θα παραδώσεις τη σκυτάλη που έλαβες από τα χαραγμένα χέρια του μόχθου που έχτισαν τη γη των πατεράδων, των προγόνων, των αρχαίων θεμελιωτών όλων των επιστημών;
Οι παραπάνω εκφάνσεις της λειτουργίας της Διοίκησης, που οδηγούν στη συρρίκνωση των Ελλήνων και στην εξαφάνισή τους, είναι η νέα πραγματικότητα που καταρρακώνει το κράτος Δικαίου, καθώς κάμπτονται οι αρχές της χρηστής διοίκησης, της προστατευόμενης εμπιστοσύνης και της καλής λειτουργίας της διοίκησης ως ειδικότερων εκφράσεων της αρχής της νομιμότητας.
Μονόδρομος ο δικός μας αντίλογος: Αντίσταση - Συμμετοχή - Δράση. Στα χνάρια του δικού μας πολιτισμού, στο Φως της Ελλάδας, ας οπλιστούμε με την Αρετή του Αριστοτέλη
«Ώσπερ γαρ και τελεωθέν βέλτιστον των ζώων ο άνθρωπος έστιν, ούτω και χωρισθέν νόμου και δίκης χείριστον πάντων».
*Συμβολαιογραφικός Σύλλογος Εφετείων Αθηνών Πειραιώς Αιγαίου και Δωδεκανήσου.
